Xeometrías máxicas de Galicia

"Desde o máis fondo da historia de Galicia xurden estas formas ancestrais, misteriosas, sagradas, máxicas... que se proxectan no tempo ata os nosos días, formando parte dun importante legado que nos fala de nós mesmos a través destas fermosas e enigmáticas xeometrías".

Así presenta a editorial Ir Indo Xeometrías máxicas de Galicia, un libro de Bieito Romero, o fundador de Luar na Lubre, no que recompila centos de imaxes de distintos lugares de Galicia coa intención de amosar o patrimonio simbólico que posuímos dende tempo inmemorial, e denunciar tamén o deterioro que está a sufrir co paso dos anos sen que ninguén faga nada por porlle remedio.

No vídeo que tedes a continuación podedes ver unha parte do seu traballo envolto nos sons dunha das súas pezas titulada O Son do Ar.

A VOLTAS COA LINGUA

Dun tempo a esta parte a lingua galega é unha das noticias estrela dos xornais, mais non por motivos académicos ou sociolóxicos senón porque está a ser utilizada como frontón.
Manuel Rivas, unha das persoas que con máis vehemencia e agudeza mental se ten preocupado do tema nas páxinas dos xornais, fai unha denuncia desta situación no artigo titulado A Neolingua en Neogalicia, aparecido no xornal El País do 25 de xullo.

Se queredes ler o texto premede sobre a imaxe para ampliala.

Día de Galicia

Hoxe celebrouse o Día de Galicia, unha data que naceu como xornada de exaltación patriótica o 25 de xullo de 1920 promovida polas Irmandades da Fala. A Nosa Terra no número do 15 de xullo de 1920 anunciaba a celebración nun artigo de Bernardino Varela no que di: "O día de Galicia non ten de sere un día de xolda, rexouba e trangallada; non pode sere unha festa de gaita e foguetes: non ten de se facere unha xuntanza pra decire catro cousas hocas, valeiras, "cursis". Nada de lembrarse da Patria gallega para chamarlle: bonita, feiticeira, pobre; non. Ten de sere un día que en todo-los fogares, en toda-las terras alleas, en todo-los currunchos do praneta onde haxa un gallego, teña media hora pra facer meditación patriótica; ten de sere o día en que todos nós, fagamos unha confidencia espiritoal preguntándonos a nós mesmos: ¿de que se doe a miña Terra? ¿cales son as súas mágoas? ¿cal é a miña obriga? ¿por que fuxín a terra allea? Temos de saudar a Patria, temos que dar a vida por ela se preciso fora..." O 25 de xullo, A Nosa Terra nun editorial titulado Alborada comunica, entre outras cousas, que o boletín decenal celebra o Día de Galicia cumprindo un acordo da II Asamblea Nazonalista de Compostela e obedecendo as ordes do Directorio, que agardan que cos anos este día se celebre en todos os fogares de Galicia, pero que este ano, por ser a primeira vez, celébrase só "na Cruña, a capital da Nosa Terra".
Mais o Día de Galicia só se celebraría dous anos máis porque a chegada da Ditadura de Primo de Rivera no 1923 impediría calquera tipo de manifestacións de carácter nacionalista. No ano 1930 comezou a celebrarse de novo, aínda que, unha vez máis, será por pouco tempo: a guerra civil e a ditadura franquista farán que se suspenda outra vez, se ben se continuou celebrando entre as comunidades galegas do exilio. Finalmente, na década dos 60 do século XX, os nacionalistas galegos recuperaron a celebración co nome de Día da Patria Galega. No sucesivo, a falta de consenso no apelativo ocasionará que cada partido político pase a denominar este día cun nome diferente e que cada quen o celebre polo seu lado. Temos unha boa mostra nos xornais do día de hoxe, nos que tamén podemos comprobar como os "Día de..." se van desvirtuando co paso do tempo e a manipulación que se fai dos mesmos.

GALEGO. PATRIMONIO DA HUMANIDADE

7/4/2009
Ante a situación de desamparo que está a vivir o galego, todos os cidadáns responsables temos a obriga de unir as nosas voces para evitar que o silencio acabe sendo o único que poidamos escoitar. A nosa adhesión, pois, ao manifesto promovido por Antón Baamonde e Manuel Bragado que reproducimos a continuación:

PREME NA IMAXE PARA AMPLIALA

"Estima non se alcanza

cun vil xemido brando

[...]

mais cun rumor xigante

[...]."

Pondal dixit

O Día das Letras Galegas 2010 estará dedicado a Novoneyra

6/28/2009

A RAG elixiu ao poeta Uxío Noveneyra para celebrar o Día das Letras Galegas do 2010, cando se cumpren os 10 anos da súa morte.
Novoneyra, que pertenceu á denominada xeración dos 50 ou das Festas Minervais, deuse a coñecer no 1955 coa publicación do seu libro de poemas Os Eidos, que o converteu no representante da lírica paisaxística do seu tempo, de longa tradición na literatura galega. Esta circunstancia motivou que pasase a un segundo plano a súa poesía de temática social, de carácter político e reivindicativo, na que acadou grandes acertos, como poderedes comprobar no texto que vos deixamos a continuación na voz do propio poeta:

A torre de Hércules, Patrimonio Mundial

6/28/2009

Roma non só deixou a súa pegada na nosa lingua senón tamén en infinidade de obras civís e militares espalladas por toda Galicia. Unha mostra do seu legado témola na Torre de Hércules, un faro que leva 2000 anos guiando coa súa luz os barcos que entran e saen do porto da Coruña, declarado PATRIMONIO DA HUMANIDADE.

GALLAECIA

6/27/2009
GALLAECIA, o "finis terrae" do continente europeo, é un país atlántico de 29.575 qm.2 de extensión. A imaxe máis tópica remítenos a unha paisaxe granítica de suaves e verdes relevos, con temperaturas moderadas e abondosas choivas. Non obstante, Galicia é un país de contrastes: as máximas altitudes atopámolas nas serras orientais que a separan da meseta de Castela, e as zonas máis baixas no litoral, onde os vales fluviais foron inundados polo mar dando orixe as denominadas "rias". E o mesmo podemos dicir das temperaturas, moito máis extremas no interior que na costa.
Rosalía de Castro en Cantares Gallegos descríbenola con estas palabras:
"Lagos, cascadas, torrentes, veigas floridas, vales, montañas, ceos azuis e serenos como os de Italia, horizontes nubrados e melancónicos, anque sempre fermosos como os tan alabados de Suíza, ribeiras apacibres e sereniñas, cabos tempestuosos que aterran e ademiran pola súa xigantesca e xorda cólera...mares inmensos...Que direi máis? Non hai pruma que poida enumerar tanto encanto reunido. A terra cuberta tódalas estacións de herbiñas e de frores, os montes cheios de pinos, de robres, de salgueiros, os lixeiros ventos que pasan, as fontes e os torrentes derramándose fervedores e cristaíños, vran e inverno xa polos risoños campos xa en profundas e sombrisas ondanadas... Galicia é sempre un xardín onde se respiran aromas puros, frescura e poesía..."

PREME NA IMAXE PARA VELA MÁIS AMPLIADA
O galego é a lingua propia do país, unha lingua románica que evolucionou a partir do latín, con trazos peculiares da linguas indíxenas prerromanas e tamén dos pobos invasores posteriores as romanos, especialmente xermánicos.Os conquistadores romanos da Gallaecia procedían fundamentalmente da Betica, sur da península ibérica, un dos territorios máis culturizados do imperio romano, polo que trouxeron un latín coidado que calou lenta e fondamente. Esta circunstancia, unida ao afastamento xeográfico deste territorio e ás peculiaridades antes mancionadas, farán do galego unha das linguas románicas máis conservadoras, é dicir, unha das linguas románicas máis próximas ao latín.