GALLAECIA

6/27/2009
GALLAECIA, o "finis terrae" do continente europeo, é un país atlántico de 29.575 qm.2 de extensión. A imaxe máis tópica remítenos a unha paisaxe granítica de suaves e verdes relevos, con temperaturas moderadas e abondosas choivas. Non obstante, Galicia é un país de contrastes: as máximas altitudes atopámolas nas serras orientais que a separan da meseta de Castela, e as zonas máis baixas no litoral, onde os vales fluviais foron inundados polo mar dando orixe as denominadas "rias". E o mesmo podemos dicir das temperaturas, moito máis extremas no interior que na costa.
Rosalía de Castro en Cantares Gallegos descríbenola con estas palabras:
"Lagos, cascadas, torrentes, veigas floridas, vales, montañas, ceos azuis e serenos como os de Italia, horizontes nubrados e melancónicos, anque sempre fermosos como os tan alabados de Suíza, ribeiras apacibres e sereniñas, cabos tempestuosos que aterran e ademiran pola súa xigantesca e xorda cólera...mares inmensos...Que direi máis? Non hai pruma que poida enumerar tanto encanto reunido. A terra cuberta tódalas estacións de herbiñas e de frores, os montes cheios de pinos, de robres, de salgueiros, os lixeiros ventos que pasan, as fontes e os torrentes derramándose fervedores e cristaíños, vran e inverno xa polos risoños campos xa en profundas e sombrisas ondanadas... Galicia é sempre un xardín onde se respiran aromas puros, frescura e poesía..."

PREME NA IMAXE PARA VELA MÁIS AMPLIADA
O galego é a lingua propia do país, unha lingua románica que evolucionou a partir do latín, con trazos peculiares da linguas indíxenas prerromanas e tamén dos pobos invasores posteriores as romanos, especialmente xermánicos.Os conquistadores romanos da Gallaecia procedían fundamentalmente da Betica, sur da península ibérica, un dos territorios máis culturizados do imperio romano, polo que trouxeron un latín coidado que calou lenta e fondamente. Esta circunstancia, unida ao afastamento xeográfico deste territorio e ás peculiaridades antes mancionadas, farán do galego unha das linguas románicas máis conservadoras, é dicir, unha das linguas románicas máis próximas ao latín.